بررسی قابلیت پیش بینی مدل peg در مقایسه با نسبت p/e برای تعیین قیمت سهام در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

فردی که قصد سرمایه گذاری در سهام عادی را دارد، ابتدا لازم است ارزش ذاتی آن سهم را تعیین کرده، سپس با قیمت بازار مقایسه کند. روش برآوردی ارزشیابی قیمت به درآمد، قیمت سهام یک شرکت را به صورت محصولی از سود آن شرکت برآورد می کند. در سال های اخیر، معیار دیگری به نام نسبت peg، به عنوان ابزار شناسایی سهام های مطلوب پدیدار شده است. نسبت peg به صورت ضریب قیمت به سود سهم تقسیم بر نرخ رشد مورد انتظار آن تعریف می شود. این نسبت مبتنی بر نسبت p/e می باشد و چشم انداز رشد یک سهم را در نظر می گیرد تا تعیین کند که آیا سهم منصفانه قیمت گذاری شده است یا خیر؟ جامعه آماری این تحقیق شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تا پایان سال 1377 و دوره زمانی مورد بررسی یک دوره پنج ساله از ابتدای سال 1381 تا پایان سال 1385 را شامل می شود. فرضیه اول پژوهش ثبات دو متغیر pe و peg و فرضیه دوم دقت پیش بینی دو مدل قیمت گذاری pe و peg را مقایسه می کند. نتایج آزمون فرضیه اول بر اساس ضریب تغییرات نشان داد که نسبت pe در مقایسه با نسبت peg از ثبات بیشتری برخوردار بوده است. فرضیه دوم پژوهش با استفاده از «آزمون مقایسه زوجها» با آماره t و «آزمون مقایسه دو واریانس همبسته در نمونه های جفت شده» با آماره rds در سطح اطمینان 95 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از «آزمون مقایسه زوجها» بیانگر کوچکتر بودن میانگین متغیر ∆p2 از میانگین ∆p1 است، زیرا مقدار احتمال هردو کوچکتر از 0.05 بوده و مقادیر آمارة t در ناحیة رد فرض h0 قرار می گیرد. نتایج «آزمون مقایسه دو واریانس همبسته در نمونه های جفت شده» نیز نشان داد که مقدار آمارة rds، از مقدار بحرانی بزرگتر بوده است. به این ترتیب می توان نتیجه گرفت که در فاصلة اطمینان 95% واریانس توزیع متغیر2 p∆ کوچکتر از واریانس توزیع متغیر 1 p∆ می باشد.بنابراین، پیش بینی قیمت سهام با استفاده از مدل peg از دقت بیشتری برخوردار است.